Το όνομά μου είναι Μαρία Πανάγια. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Βέροια. Ζω στη Θεσσαλονίκη και εργάζομαι σε ραδιοφωνικό όμιλο. Είμαι απόφοιτος δραματικής σχολής και αυτό είναι το πρώτο μου παραμύθι. Από πολύ μικρή ηλικία, θυμάμαι τον εαυτό μου να δείχνει απίστευτο ενδιαφέρον στο να παρατηρεί τα ζώα […] Ενήλικη πια, άρχισα να εστιάζω περισσότερο στη συμπεριφορά των ανθρώπων προς τα ζώα. Είδα ειλικρινή αγάπη και ισότητα αλλά, κυρίως, συνάντησα αδιαφορία, σκληρότητα, κακία και, δυστυχώς, πολύ συχνά αδικαιολόγητη βία […] Οι άνθρωποι, για ανεξήγητο λόγο, θεωρούν πως είναι ανώτεροι από όλα τα άλλα πλάσματα της γης και πως έχουν δικαίωμα να μη σέβονται τίποτε και κανέναν. Η μέτρια και ελλιπής παιδεία στη χώρα μας «βοηθάει» και σ’ αυτόν τον τομέα […] Ας διδάξουμε στα παιδιά μας πρώτα να σέβονται και να αγαπάνε το ένα το άλλο και έπειτα να κάνουν το ίδιο και γι’ αυτά τα υπέροχα πλάσματα, τα ζωάκια, που αιώνες τώρα, χωρίς να μιλάνε τη γλώσσα μας, έχουν καταφέρει να επιβιώσουν σ’ έναν κόσμο που, ενώ εμείς τον εξουσιάζουμε, εμείς τον καταστρέφουμε.